Nieuwe avonturen en mooie plekjes aan de zuidkust

Na onze surfles van vorige week hebben we dinsdag besloten om in de ochtend een surfboard te huren voor een uur. Het was erg leuk en ik merkte dat ik steeds vaker kon staan. Hierna zijn we door gereden naar Albany, een redelijk groot plaatsje, waar we gelijk onze voorraad eten en drinken aangevuld hebben voor ongeveer 20 dagen.
40 km ten Oosten van Albany ligt Normans Beach met daarbij een gratis camping. Hier hebben we 2 nachten gestaan. Het was een erg mooie plek met veel bergen en een heerlijk strand.

Toen we op woensdag ochtend wakker werden hebben we besloten om terug te rijden richting Albany. Net onder Albany ligt namelijk het Torndirrup national park wat we nog graag wilde zien. Onderweg kwamen we een gigantische lizzard tegen.
Toen ik uit wilde stappen voor een foto rende hij helaas snel zijn hol in.
In het national pak zijn we eerst naar de blowholes geweest. Helaas maakte deze alleen geluid en verder gebeurde er niks. Waarschijnlijk stond er te weinig wind, wat overgens vrij uniek is want hier waait het (bijna) altijd aan de kust.

Ik heb die middag heerlijk besteed op een prachtig strand, Misery beach. Roland besloot toch (heel sportief :-) ) nog een wandeling te doen waarbij hij eenmaal terug toch wel hele jaloersmakend verhalen had. Door het zwemmen in de zee en de harde wind die later kwam opzetten zaten we onder het zout en zand. Het leek ons een goed idee om even te douche. Helaas had onze camping er geen dus hebben we uiteindelijk 'illegaal' gedoucht bij een andere camping. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me toch niet helemaal op me gemak voelde.
Na even wat gegeten te hebben in Albany was het al bijna donker en we moesten nog naar onze camping rijden. Onderweg zagen we allemaal politie en brandweer rijden. Net toen we de afslag wilde nemen zagen we dat de weg vanwege een grote brand afgesloten was. Een man kon ons vertellen dat het gelukkig in een ander national park is dan waar wij onze tent hebben staan en dat het volkomen veilig is. Met een spannende omweg kwamen we uiteindelijk toch aan. Die nacht was het volle maan wat een erg mooi gezicht was zonder kunsmatig licht om je heen.

Toen we de volgende dag naar het volgende national park reden (Fitzgetald national park) zag je overal grijze rook en je kon het vuur ruiken. Later werd het zo heftig dat we toch maar even navraag gingen doen bij een wegmedewerker. Zij vertelde ons dat dit komt door de brand in het national park vlakbij Albany. Het is echt bizar dat die rook zo ver kan doortrekken.
In het Fitzgerald nationalpark zijn we ruim 2,5 uur verkeerd gereden maar we vonden uiteindelijk de camping (Quaalup homestead). Het was een camping die in het prachtige en bijzondere natuurgebied stond, 30% van de planten/bloemen uit heel Australie groeien in dit national park. Op deze camping kon je dan ook een prachige Nature walk doen. Verder liep er een groep kangoeroe's incl kleintjes die hier blijven omdat ze water krijgen. Wat een schattige beesten blijven het toch!

Op deze camping stond ook nog een oud huisje uit 1825 die we vrijdag ochtend hebben bekeken. Het huis was helemaal intact met de kinderfietsjes nog buiten (die inmiddels wel helemaal verroesd waren). In dat huis hing een bijzondere sfeer en je kon de oudheid helemaal ruiken. Kortom een hele mooie en bijzondere camping met hele aardige eigenaren! Vervolgens hebben we de west mount Barren (372m) beklommen. Het waren erg smalle paadjes met veel begroeiing waardoor mijn benen er niet helemaal heelhuids vanaf kwamen maar het uitzicht boven was erg mooi. Ook kwamen we hier een stel tegen die we eerder ontmoeten op de camping bij Normans beach. Erg grappig!
Vervolgens reden we door naar de camping St. Marry campground vlakbij point Ann. De weg ernaar toe was een dirt road en op sommige stukken zeer slecht (hobbelig). Zoalang we 70 - 80 km/h reden ging het prima maar als je een stuk langzamer rijdt krijg je het gevoel dat alle moertjes en bouwtjes van de auto los gaan zitten.
Point Ann heeft een paar prachtige lookout punten over de zee. Onze camping lag dan ook vlakbij het mooie strand dat heel wit poederachtig zacht zand heeft.
Tijdend ons avondeten kwamen er voorzichtig 2 kangoeroe's rond snuffelen. Uiteindelijk waren ze toch wel heel brutaal en zaten ze onder tafel en lekker aan mij en het eten te snuffelen, haha.

Zaterdag, de dag van onze 2 daagse wandeling is aangebroken. De wandeling is in totaal 30 km en bevindt zich voornamelijk langs het strand en door de duinen (vrij pittig). In de ochtend hebben we onze tassen ingepakt wat voornamelijk bestond uit eten, 14L water en een tent. Met beide een zware rugtas op ons rug vertrokken we om 12.00 uur. Onderweg zagen we nog een grote groep dolfijnen vlak aan de kust waarbij 1 dolfijn aan het springen was. Een erg leuk gezicht!
Na ongeveer 10 km over het strand gelopen te hebben besloten we onze tent op te zetten en vuur te maken. Gelukkig was er genoeg hout te vinden en na ongeveer een half uur hadden we vuur. Hier hebben we ook ons eten op gekookt. In het begin hadden we ons pannetje op 2 houten balken gezet, wat echter geen succes was omdat het hout in brand vloog en erg dun werd. Vervolgens onze maaltijd verder gekookt op 2 stenen wat prima werkte. De maaltijd smaakte heerlijk! (al was het niet zo warm en de groente nog erg hard). De nacht was een heel ander verhaal, haha. We dachten dat het best lekker zou liggen in de tent (zonder matrassen) op het zand. Wat viel dat tegen!! De ondergrond en ons kussensloop die we hadden gevuld met zand leken wel beton en het was erg koud. Gelukkig had ik mijn isoleerdeken en een poncho mee. Nadat ik mezelf ingewikkeld had werd de kou minder en na het zoeken van de juiste houding heb ik denk ik nog 2 uur geslapen.

De volgende ochtend was de spierpijn toch behoorlijk aanwezig. Na het ontbijt zijn we de laatste 5km gaan lopen naar het eindpunt. Onze zware tassen hebben we bij de tent laten liggen omdat we toch via die weg weer terug moesten. Het was behoorlijk zwaar vanwege mul zand maar we kwamen uit bij een mooi stukje strand waar ik lekker even heb gerelaxed (ik was toch best moe) terwijl Roland het laatste stuk naar de camping heeft gelopen, het echte eindpunt van de wandeling. Onderweg kwamen we veel mierenhopen tegen met echt gigantisch grote mieren erin. Zodra je langs hun hol loopt komen ze er met ze alle uitgelopen om hun huis te beschermen. Echt onvoorstelbaar hoeveel mieren daar wonen.
Toen we weer terug bij onze tent waren hebben we weer vuur gemaakt om onze lunch (noedels) te maken. Het duurde alleen ongeveer 1,5 uur voordat we vuur hadden. Haha, we hebben hier in Aus toch genoeg Ber Grills (een survival man) gekeken. Al gaat het bij hem toch een stuk makkelijker af met zijn vuursteen.
Met een volle maag begonnen we aan onze terugreis naar de auto. De rugtassen waren inmiddels al een stukje lichter geworden en binnen een paar uur waren we bij de auto. Hier werden we hartelijk ontvangen door een ouders stel die ons hadden zien weggaan en het erg knap vonden dat we dit gedaan hadden omdat het een zware tocht is die weinig mensen doen. Dat was leuk om te horen! We zijn die avond optijd gaan slapen op de camping St. Marry campground waar we eerder ook stonden. Wat waardeerde ik de matrassen waar we op sliepen toch:-)!

Maandagochtend hebben we 270 km naar Esperance gereden. Hier hebben we 2 nachten gestaan op het Pink lake tourist park. Een camping met een heerlijk douche waar ik echt aan toe was.
Die avond hebben we onszelf getrakteerd op heerlijke wraps.
De volgende dag zijn we naar het centrum geweest om hier gezellig door heen te lopen. Ookal was het centrum niet heel bijzonder, het was weer eens leuk om lekker winkeltjes te bekijken.
Hierna hebben we de great ocean drive gereden. Een prachtig stuk van ongeveer een uur rijden langs de kust van Esperance waarbij we hele mooie rotsen, eilandjes en bergen hebben gezien.

Woensdag ochtend zijn we optijd vertrokken naar het Cape la grand national park. Een park dat vooral bekend staan om zijn prachtige stranden. We hebben eerst de Frenshmen berg beklommen. In eerse instantie leek hij ons een beetje saai omdat het maar 1,5 km lopen was naar de top. Maar omdat we onze eigen paadjes gingen zoeken was het toch heel leuk en spannend. De berg had veel rotsen erop met grote gleuven die super mooi waren om te zien. Hierna zijn we naar Lucky bay gereden. Dit is een strand met ontzettend blauw water en wit zand. Door de harde wind was het niet echt 'strandweer' maar dat maakte het niet minder mooi. Aan Lucky bay zit ook een camping waar je voor 10 dollar pp kan staan. Super leuk maar wel een beetje toeristisch.

Inmiddels is het alweer woensdag en we zitten in de auto opweg naar Kalgoorlie. Dit ligt op ruim 4 uur rijden landinwaarts van het Cape la grand national park. Hier gaan we een goudmijn bekijken. Ik ben heel benieuwd en heb alweer zin in alles wat we de aankomende week gaan zien/doen.

Liefs