Het prachtige en de uitgestrekte westkust

Wat hebben we weer veel beleefd de afgelopen 1,5 week.

Zondag, onze laatste dag in Coral bay is aangebroken en we hebben lekker gesnorkeld en gerelaxed op het strand.
Eind van de middag hebben we besloten om alvast richting onze volgende bestemming Exmouth te rijden. Tijdens het rijden lag er midden op de weg een dode kangoeroe waar 2 gigantische roofvogels hun buikje aan het vullen mee waren. Wauw! Wat een indrukwekkende beesten. Even later zagen we in de verte ontzettende donkere wolken op ons af komen. Toen schoot me iets te binnen wat een local eerder vertelde over het weer hier in Australie. Zodra het hier regend zijn het niet de buien die wij in NL kennen maar komt het met bakken uit de lucht en kunnen er overstromingen ontstaan op de weg (vandaar op sommige plekken de bordjes Floodway op de weg) Zodra het onweert dan kun je een storm verwachten. Oei dacht ik.. Gelukkg vonden we snel een camping op een boederij. Een heel aardig stel dat daar woont heeft ons een cabine aangeboden met airco voor 30 dollar gezien het slecht weer dat op komst is. Vlak voordat we gingen slapen zagen we een rode gloed in de verte. De locals vertelde ons dat er om 11.00 uur al een brand is uitgebroken en dat er net een andere brand uitgebroken is door de bliksem. Ongeveer 30 km van de plek waar wij zaten. De mensen verzekerde ons dat we veilig waren. Toch voelde we ons niet gerustgesteld vanwege de harde wind die onze kant op waaide en hebben we onze wekker 1,5 uur later gezet. Gelukkig was de rode gloed al een heel stuk minder en de dreigende wolken die onze kant op kwamen zijn ons toch gepasseerd vanwege het draaien van de wind. Op veilige afstand hebben we kunnen genieten van een paar mooie lichtflitsen.

Na een heerlijk nacht geslapen te hebben met airco zijn we de volgende dag doorgereden naar Exmouth. Hier ligt het Cape range national park waar we 2 nachten hebben geslapen.
Eerst zijn we naar Mauritius beach geweest waar wegens de paringstijd veel schilpadden zitten. Na goed zoeken hebben we er 3 gespot. Tijdens het lopen over het strand heb ik onder een grote rots een prachtige grote schelp gevonden. Helemaal legaal is het niet maar toch hebben we de schelp mee genomen.
Op onze camping die aan het strand lag was die avond een hele mooie zonsondergang. Wat is het toch een heerlijk leven hier!

In dit prachtige national park zijn hele mooie wandelingen te doen in verschillende niveaus. De volgende ochtend zijn we in alle vroegte begonnen aan een wandeling van 3 km klasse 4, genaamd Mandu Mandu Gorge. Hier waren veel rotsen te zien waarbij we soms stukken moesten klimmen. Erg leuk! Ook zijn we rock walibies tegen gekomen. Deze beesten zijn behoorlijk zeldzaam in Australie en leven vooral in dit national park.
Na de wandeling waren we toe aan wat afkoeling. Dat kon op het 2 na mooiste strand van Australie, Turquiose beach! Het leek wel een sprookje. Bij aankomst zwommen er 3 dolfijnen 10 meter uit de kust om te jagen op vis. Wat een geweldige ervaring om bij deze beesten in het water te staan terwijl ze aan het jagen zijn. De dolfijnen werden achtervogt door een reefshark van ongeveer 2 meter. Stoere Roland dook meteen achter de reefshark aan en heeft hem onder water gezien. Een local die ook op het strand was vertelde ons dat de reefshark voor mensen niet gevaarlijk is maar dat er hier 2 jaar geleden een persoon is opgegeten door een hamerhaai tijdens het snorkelen. Daar stond ik dan met mijn duikbril op met bibberende beentjes om het water in te gaan. Toch heb ik nog even kunnen genieten van het snorkelen en heb hele kleurijke en grote vissen gezien.
Wat ging de dag toch snel voorbij en voordat we het wisten was het tijd om naar onze slaapplek te rijden bij Yardie creek.

De volgende ochtend hebben we hier 2 wandelingen gedaan. Wederom prachtig waarbij we een roofvogel hebben gezien, een haai in het water en een paar kangoeroes die voorbij huppelde. Deze dag was het wel erg warm met veel vliegen dus hebben we na de wandeling een verfrissende duik genomen in Turquiose beach. Hierna zijn we terug gereden naar Exmouth waar het het om 15.00 uur 47.7 graden was. Het is niet te beschrijven hoe warm dit is. Je krijgt het gevoel dat je in een hete lucht oven zit door de enorme warme wind. We hebben geslapen op een rest areau om onze weg richting Karatha te vervolgen. Helaas voelde we ons beide niet lekker in de avond. Tegen deze hitte valt namelijk niet tegenop te drinken. Omdat het in de nacht niet afkoelde hebben we slecht geslapen maar we kwamen al snel, na 3,5 uur rijden, aan in Karatha waar we 2 nachten in een soort caravan met airco hebben geboekt om even bij te komen. Karatha is een klein stadje met alleen een zwembad en een paar winkels. Donderdag hebben we overdag lekker in het zwembad gezommen. Het weer hier in Australie is ongelofelijk wisselvallig. Uit het niets ontstonden er wolken en begon het erg hard te regenen met aan het eind van de dag een gigantisch windvlaag dat het water uit het zwembad deed opspatten.

De volgende dag zijn we naar het plaatsje Dampier gereden waar we de Red dog hebben gezien. Dit is een standbeeld waar een film bij hoort (heel bekend hier in Aus) Zodra ik weer in NL ben ga ik hem zeker kijken. In Dampier staan ook veel kokosnootbomen. We zijn heel fanatiek en creatief geweest maar kregen de kokosnoot na ruim een uur proberen niet uit de boom. De mensen die langsreden in de auto hebben zich wel uitstekend vermaakt met onze tevergeefse pogingen.

De 2 nachten in Karatha gingen snel voorbij en we waren weer helemaal bijgekomen. Onze volgende bestemming was het Karijini national park. Omdat we daarna door de ouback terugrijden naar Perth hebben we een extra voorraad ingeslagen. Met 50L water en 25L reserve benzine waren we er klaar voor! Na 6 uur rijden kwamen we aan in het Karijini National Park.
We kwamen om 19.15 uur aan op Dales camping area. Redelijk laat omdat het om 19.30 donker is. Helaas begon het om 19.20 uur te regenen tot 4.00 uur in de nacht. Wat een belevenis. We hebben in onze zwemkleding met poncho alle spullen in de tent gestopt en wij hebben geslapen in de auto. Koken in de stromende regen zonder afdakje was een ervaring maar desondanks smaakte het prima (alleen de saus was wat verdunt door de regen).

Na omstandigheden toch een prima nacht gehad en we zijn richting de Joffre fals gereden om een wandeling te doen van 3 km klasse 4 en 5. Om daar te komen moesten we eerst over 35 km dirt road. Door de regen was de weg zeer slecht maar na ruim een uur kwamen we dan toch aan. De wandeling was geweldig. Het was een grote gorge waar we naar beneden zijn gelopen/geklommen. Klasse 5 betekend een sticker boven aan de gorge en een sticker beneden. Je kunt zelf klimmen en je pad zoeken. Erg leuk om te doen. Beneden aan de Gorge was een waterval met een meertje. Hier hebben we heerlijk gezwommen. Hierna zijn we doorgereden naar de Oxer lookout. Onderweg zagen we een grote lizzard die midden op de weg zat. Helaas ging deze grote jongen niet aan de kant. Ik moest heel wat inspanning leveren voordat hij de weg afging.
De Oxer lookout was prachtig. Mooie rotsen gezien met veel groen.
We hadden nog tijd genoeg dus besloten om nog een wandeling te doen in Weano Gorge. Het was een redelijk simpele wandeling naar de bodem van de gorge. De lucht zag er de hele dag al wat donker uit maar toen wij net beneden in de Gorge waren begon het enorm te regenen. Ik begrijp nu wat een flash flood is. Het is bizar dat je na 5 minuten regen al tot ruim aan je enkels in het water staat omdat het water van alle kanten de Gorge in loopt. We zijn heel snel de Gorge uitgegaan en geschuild in een klein overdekt info hokje. Hier hebben we meteen lekker gegeten. Na een uur werd het gelukkig alweer droog en zijn we terug naar de camping gereden waar we de vorige nacht ook sliepen.
We hebben bij aankomst onze eerste slang gezien. Hij was gelukkig klein en zat bij een andere campeerder voor de tent. Een andere man heeft de slang weggehaald en ver weg!!! vrijgelaten :)!

Volgende dag wilde we nog een laatste wandeling doen voordat we gingen beginnen aan de lange reis naar Perth. We hebben een wandeling gedaan van bijna 3 uur in de Dales gorge. Beneden aan Gorge was er prachtige natuur en een mooie waterval waar we lekker hebben gezwommen. Tijdens de wandeling hebben we veel hagedissen gezien. Dit was mijn favoriete wandeling in het Karijini national park. Wat een prachtige natuur.

We hebben 3,5 uur gereden naar onze volgende rest area. Prima plek om te overnachten waarbij ik nog nooit zoveel sterren heb gezien als in die nacht. In combinatie met zachte dierengeluiden op de achtergrond is het heerlijk rustgevend om zo in slaap te vallen. Volgende ochtend vroeg weer op pad in de hoop deze dag veel km te maken. Helaas maakt de auto een heel raar geluid dat steeds harder werd. In Karatha hebben we er iemand naar laten kijken maar hij kon niks geks vinden. In Que zijn we weer naar een garage gegaan omdat het geluid steeds harder word. Ook hier kon de monteur niet achterhalen waar dit geluid vandaan komt. Enigzins gerustgesteld zijn we doorgereden. Rond 17.00 uur hebben we besloten om een camping op te zoeken met een douche. Na 3 dagen kan ik dat echt wel gebruiken. In ons camp seven boek leek het alsof we een goede camping hadden gevonden. Bij aankomst bleek de camping achter een boederij te zitten maar helaas was de boederij verlaten. Het gekke was dat alle deuren en ramen nog wel open stonden en de muziek stond zelfs nog aan. We zijn toch maar even een rondje om het huisgelopen en hebben overal naar binnen gekeken of alles wel goed was maar er was niemand te zien. Snel weer in de auto en doorgereden naar een andere camping bij een benzine pomp genaamd Paynes find taven & road. De volgende ochtend toen Roland de tent wilde afbreken zat er een gigantische grote, dikke, harige, grijze spin op de tent. Het wegjagen met de stok was geen succes omdat deze manse spin gewoon de stok aanviel. Uieindelijk hield ik de spin in de gaten en Roland ruimde snel de tent op. Zo een enge spin wil ik niet ergens in hebben. Brrr!


Vanaf Karatha tot Perth hebben we erg veel afgebranden stukken gezien. Gelukkig was het vuur afgezien van die ene brand die verweg was allemaal uit. Verder zijn er erg veel dode koeien. Ook weer een reden om niet in het donker te rijden. Die wil je echt niet op onze auto hebben. Zo af en toe zie je een kleine personen auto helemaal totallos aan de kant van de weg staan. Best indrukwekkend.

Op de wegen land inwaarts zijn veel inmens grote roadtrains. Ze mogen max 53.5 m lang zijn! Vaak vervoeren ze grote banden, machines, of zelf huizen en daken. Echt onvoorstelbaar groot.

En dan is het alweer woensdag en zijn we na 425 km gereden te hebben zijn we om 16.00 aangekomen in Perth. Morgen gaan we de auto na laten kijken. Het geluid word erger en het stuur begint zo af en toe een eigen leven te leiden.
Hopelijk is er niet teveel aan de hand met de auto en kunnen we snel onze reis aan de zuidkust beginnen waar het gelukkig een stukje kouder is.

Liefs